ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

من چادری نیستم

اما چرا نیستم؟

اول این که من خیلی دوست دارم خوش تیپ باشم. بخاطر همین احساس می کنم چادر بهم نمیاد یا بهتره بگم من به چادر نمیام. اعتقاد من اینه که اگر کسی چادر سر می کنه باید رفتارش در شأن یه خانم چادری باشه. دین ما محدوده؛ کسی که چادری میشه یعنی محدودیت ها رو پذیرفته و می تونه باهاشون کنار بیاد. منم چند بار تا حالا تمرین کردم که چادری بشم و محدودیت ها رو قبول کنم ولی هیچ وقت نشده یعنی نتونستم تحمل کنم، کم آوردم.

چادر هم قشنگه هم یه پوشش اسلامیِ شیکه؛ تازه حسودیم هم میشه به کسایی که چادر سر می کنن اما من به هیچ وجه نمی تونم بپوشم. اصلا خیلی دست و پا گیره. زمستون ها نمیشه از زیرش کاپشن پوشید. تابستون ها هم گرما و خاک رو به خودش جذب می کنه ولی قبول دارم که پوشش شیکی می تونه باشه ولی هر چی فکر می کنم من نمی تونم ساق دست و جوراب بپوشم. موهام انگار نمیره زیر مقنعه، بدون آرایش حس بدی دارم.

الان اگه چادری بشم خیلی ها می خوان بگن شوهرش مجبورش کرده چادر بپوشه و … ولی اگر الان مهاجرت کنیم و بریم یه شهر دیگه زندگی کنیم ، جایی که هیچ کس منو نشناسه، حتما از همون اول چادر سر می کنم و چادری میشم ولی الان تو این شرایط من به خودم این جسارت رو نمیدم که سر کنم.

i

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: